Tijdschrift voor Veiligheid

Van ieder artikel kunt u een korte samenvatting raadplegen. Indien u toegang heeft tot de online versie van het Tijdschrift voor Veiligheid kunt u tevens doorklikken naar het gehele artikel.

Schuilenburg, M. en W. van der Wagen (2011) Samenwerking in de criminaliteitsbestrijding. Kwalitatief onderzoek naar de integrale aanpak van illegale hennepteelt.
Tijdschrift voor Veiligheid, 10, 1, 10-25.

De integrale aanpak van georganiseerde hennepteelt is een belangrijk thema binnen de Nederlandse criminaliteitsbestrijding. Hoewel er verschillende studies zijn verricht naar de effectiviteit van die aanpak, is er weinig bekend hoe actoren als de politie, gemeente, energiebedrijven en woningbouwcorporaties, de samenwerking van ‘binnenuit’ ervaren, dat wil zeggen: de interacties en percepties die zich voltrekken op het ‘moleculaire niveau’ van de samenwerking. De resultaten van deze studie laten zien dat de uitvoering complexer en weerbarstiger is dan tot nu toe werd gedacht. De samenwerking lijkt niet zozeer routinematig, structureel en ‘georganiseerd’ te verlopen, maar eerder flexibel, dynamisch en ‘zelforganiserend’.

Boutellier, H. en E. van Marissing (2011) Veiligheidsarrangementen in IJburg. Over de praktijk van de besturing van veiligheid.
Tijdschrift voor Veiligheid, 10, 1, 59-68.

Dit artikel beschrijft en beoordeelt de ontwikkeling van drie zogenoemde veiligheidsarrangementen in de relatief jonge wijk IJburg in Amsterdam. Op basis van bestaande data en aanvullende interviews werden drie kernproblemen in de veiligheidssituatie gelokaliseerd: overlast van jongeren, probleemgezinnen en verborgen crimineel gedrag. Met alle spelers op het veiligheidsveld werden de problemen besproken en aangevuld met andere strategieën. De ontwikkeling kent vier fasen: een objectieve diagnose, een verfijnde analyse ten behoeve van de selectie van kernproblemen, een inventarisatie van actoren en hun rol in de bestaande netwerken en een intensieve bespreking van de tekortkomingen in de bestaande aanpak. Een veiligheidarrangement is een onderzoeksmatig onderbouwd beleidsinstrument gericht op verbetering van de rollen van actoren ter verbetering van het lokale veiligheidsbeleid.

Terpstra, J. en M. Krommendijk (2010) Gemeentelijke regie in de veiligheidszorg. Schets van relevante factoren en een wetsvoorstel.
Tijdschrift voor Veiligheid, 9, 3, 9-20.

Bij de aanpak van criminaliteit en overlast zijn uiteenlopende organisaties betrokken, vaak georganiseerd in samenwerkingsverbanden en netwerken. Gemeenten hebben in de lokale integrale veiligheidszorg de regiefunctie toebedeeld gekregen. De uitoefening daarvan blijkt in de praktijk niet zonder problemen te verlopen. Om de sturende en coördinerende capaciteit van gemeenten te versterken bereidt het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) een wetsvoorstel voor. Dit wetsvoorstel voorziet in een wettelijke verankering van de gemeentelijke regiefunctie en geeft gemeenten doorzettingsmacht. In dit artikel laten de auteurs zien dat het wetsvoorstel onvoldoende bijdraagt aan een oplossing voor de problemen die zich bij de uitvoering van gemeentelijke regie voordoen.

Broekhuizen, J. R. van Steden en H. Boutellier (2010) Versnipperde regie. De positie van de gemeente in een lokaal veiligheidsnetwerk.
Tijdschrift voor Veiligheid, 9, 3, 21-33.

In hoeverre kan de gemeente de eis waarmaken dat zij de regie over lokale veiligheid moet voeren? Deze vraag staat centraal in dit artikel, waarin een grootstedelijk veiligheidsnetwerk ter bestrijding van alcohol- en drugsoverlast is onderzocht. Onze resultaten zijn ambivalent. Hoewel de regievoering door de gemeente – in casu het stadsdeel – over het algemeen als opportuun wordt beoordeeld, geven partners aan niet onverdeeld tevreden te zijn over het functioneren van de gemeente. Dit hangt samen met de observatie dat het alledaagse circuit van de werkvloer een geschikt terrein is voor informele contacten en beïnvloeding – een terrein waarop het stadsdeel niet goed thuis is. De politie en de GGD, met veel kennis en kunde over (de aanpak van) specifieke veiligheidsproblemen, zijn dat wel. Naast het stadsdeel bezetten dus ook deze partijen prominente plekken binnen het onderzochte veiligheidsnetwerk. Dit leidt tot een versnipperde regie.

Steden, R. van, en T. Jones (2008) Straatcoaches in Slotervaart. Enige kanttekeningen bij het idee van een ‘overheid op afstand’.
Tijdschrift voor Veiligheid, 7, 4, 20-29.

Dit artikel gaat over de Stichting Aanpak Overlast Amsterdam (SAOA). SAOA is een door de centrale stad in het leven geroepen stichting die met zowel straatcoaches als huisbezoekers werkt om de jeugdoverlast in het stadsdeel Slotervaart te bestrijden. Hiermee vervult SAOA een brugfunctie tussen politie en hulpverlening. Contra wetenschappelijke assumpties dat dit soort publiek-private samenwerkingsverbanden de overheid (vrijwillig) ‘op afstand’ plaatsen, wordt haar aanwezigheid via SAOA nadrukkelijk onderstreept. De stichting belichaamt een paradoxale poging tot rehiërarchisering van veiligheidsnetwerken waar de gemeente weinig tot geen grip op heeft.